Presentatie van de tuinen
Het park van 22 ha is aangelegd op een rotsachtige uitloper en kijkt vanaf zijn steile kliffen hoog uit over de vallei.
Marqueyssac is dan ook het vertrekpunt voor alle bezoeken aan de Périgord.
De schilderachtige, romantische tuinen rond het kasteel met platstenen daken van Marqueyssac, uit het begin van de 19e eeuw, zijn ingericht met meer dan 6 km schaduwrijke wandelpaden, 150.000 eeuwenoude, met de hand gesnoeide buxusbomen, belvedères, rotspartijen, watervallen en openluchttheaters … De tuinen zijn een geklasseerde site.
In Marqueyssac wordt de buxusboom creatief gesublimeerd met levendige, fantasierijke rondingen en krullen. Het zijn momenteel de meest bezochte tuinen van de Périgord.
Het vergezicht vanaf het Belvedère van de Dordogne, op 130 meter boven de rivier, is het mooiste van de Périgord. Het getuigt van een rijk historisch verleden en een grandioos natuurlijk erfgoed. Dit uitzonderlijk vergezicht omvat de hele vallei met zijn kastelen en zijn ‘plus beaux villages de France’, mooiste dorpen van Frankrijk: Beynac, Fayrac, Castelnaud, la Roque-Gageac en Domme…
Na uitgebreide restauratiewerkzaamheden opende Marqueyssac zijn deuren in maart 1997. Het is momenteel de meest bezochte tuin van de Périgord. Het park is aangelegd op een rotsachtige uitloper en kijkt vanaf zijn hoge kliffen uit over de vallei van de Dordogne. Dit is een van de mooiste vergezichten van de Périgord.
U kunt wandelen over drie grote routes die allemaal naar de Belvedère de la Dordogne leiden, op 800 meter van het kasteel. Dit prachtige balkon aan de Dordogne, op 192 meter hoogte, 130 meter boven de rivier, onthult een uitzonderlijk vergezicht over de hele vallei. De buxusbomen zijn in de 19e eeuw geplant en vormen de leidraad van de wandelingen. Ze worden gesublimeerd door een levendige, fantasierijke snoei.
De inrichting van de tuin met zijn kronkelige paden, de rondingen en krullen van de buxusbomen dragen bij tot de zachtheid en romantiek van Marqueyssac en de harmonie tussen de tuinen en het landschap van de vallei van de Dordogne, waarmee ze onafscheidelijk verbonden zijn.
Architectuur
In zijn huidige vorm is het kasteel een aangenaam buitenverblijf uit het begin van de 19e eeuw.
Het gebouw heeft twee heel verschillende gezichten. Aan de kant van de vallei heeft Marqueyssac een grote gevel met een centrale toren waarin de trap is verwerkt. Aan de achterkant is de aanleg veel intiemer, gericht op het park en bestemd voor woonplezier.
De architectuur van Marqueyssac is bijzonder eenvoudig, maar met een opmerkelijk dak van het kenmerkende materiaal in deze regio: ‘lauze’ of platte stenen. Het dak weegt meer dan vijf ton en is tussen 2011 en 2017 geheel gerestaureerd.
In het park is het aangenaam wandelen tussen de talrijke elementen uit de 19e eeuw: de uitkijktorens, de kronkelige paden, de kleine trapjes, drie hutten met stapelmuren, een grote esplanade voor vermaak en elegante recepties, een ronde hal, een kruisbeeld, rotspartijen, in de rots uitgehouwen banken …
Al deze inrichtingselementen benadrukken de schilderachtige schoonheid van het park …
De beplanting
De tuinen van Marqueyssac zijn aangelegd op een rotsachtige uitloper die op het zuidwesten ligt, in de vorm van de boeg van een schip boven de vallei van de Dordogne.
De spontane vegetatie is opmerkelijk, want deze voelt zich thuis op de droge kalkgrond en bij de specifieke ligging. De zuidelijke helling van het park is begroeid met steeneiken, donzige eiken, montpellieresdoorns en aardbeibomen. Al deze soorten zijn kenmerkend voor de mediterrane regio en zijn bijzonder bestand tegen droogte. De donkere, winterharde bladeren van de steeneiken zouden de aanleiding zijn voor de naam ‘Périgord Noir’ van de streek rond Sarlat. Op de noordelijke, vochtiger helling is de begroeiing van het Atlantische type, met haagbeuken, kleine esdoorns en eiken.
In 1861 erft Julien de Cerval deze plek. Deze hartstochtelijke liefhebber van tuinen wijdt de laatste dertig jaar van zijn leven aan het verfraaien van Marqueyssac. Hij laat hij tienduizenden buxusbomen planten die van Marqueyssac een echte buitenplaats maken in termen van tuin. De tuin van het bastion met zijn golvende motieven en de circulaire centrale paden is kenmerkend voor de Franse tuininrichting onder Lodewijk Napoleon.
Een tuin met Italiaanse invloeden in de Périgord, in terrasvorm en beplant met mediterrane cipressen.
Op het hele landgoed van Marqueyssac wordt de romantische, ongerepte natuur omzoomd door een netwerk van buxusbomen. Julien de Cerval heeft een passie voor agronomie en is ook de initiatiefnemer van de sierboomsoorten in het park: linden, judasbomen, goudenregen, platanen en iepen. Omdat hij dol is op de Italiaanse cultuur, plant hij in Marqueyssac cipressen en parasoldennen. Ten slotte introduceert Julien de Cerval de kleine Napolitaanse cyclaam, die van augustus tot oktober een prachtig gekleurd tapijt vormt.
Tijdens de restauratie van het park in 1996 werd onder de begroeiing een zeer oude geplaveide laan gevonden. Hierlangs zijn heiligenbloem en rozemarijn geplant, die zich perfect thuisvoelen in de lokale omstandigheden.